People pleasing versus oprechte vriendelijkheid

Hoe ik getriggerd werd door een 1 minuut filmpje...

Van nature ben ik een vriendelijke vrolijke vrouw (ah, alliteraties!) en ik glimlach dus veel en graag.

Ik let erop dat mijn gezicht zoveel mogelijk zacht is, vooral wanneer ik me concentreer.
Ik kijk nogal boos wanneer ik me concentreer of aan het nadenken ben waardoor ik nu een lelijke fronsrimpel heb boven mijn wenkbrauwen.

Ook is het gekend dat het gezicht dat je het meeste trekt als een soort masker blijft plakken in de neutraalstand. Een boos gezicht strookt niet met mijn aard.

Vorige week keek ik een filmpje op Instagram van Mark Walsh over people pleasing en er was een dame die glimlachte als een soort angstreactie in plaats van dat ze het echt wou.

Nu weet je, als je mijn vorige blog over HSP gelezen hebt, dat pleasing een valkuil is van HSP, zeker als je daar ook nog trauma bovenop hebt.

Dus ik vroeg me af: is mijn glimlach wel oprecht? Of is het een soort automatisme om toch maar leuk gevonden te worden? Tijd voor zelfonderzoek.

Hoe weet je het verschil?

Eerst even kijken naar mijn motivatie.

Glimlach ik om goedkeuring te krijgen? Zodat mensen mij aardig zouden vinden en aanvaarden zoals ik ben? Een heikel punt voor een hoogbegaafde HSP die niet in een ondersteunende omgeving is opgegroeid. Toen ik nog minder zelfbewustzijn had was dit zeker zo.

Ondertussen zit er wel een soort missie achter mijn glimlach. Belgen staan bekend (tot in Australië zelfs!) om klagers en zagers te zijn. Ook valt het mij op hoeveel mensen rondlopen met een zuur gezicht.

Ik wil daar iets aan doen want wat is er mooier dan een vreemde die je een oprechte glimlach schenkt? Het verwarmt je hart en maakt het bestaan wat lichter.

Ik schreef eerder al dat mensen en zeker HSP anderen kunnen reguleren door hun eigen energie en lichaamstaal. Dus door te glimlachen met een ontspannen lichaamshouding kan je andere mensen kalmeren en geruststellen.
Hoe mooi is dat? Zeker in tijden waar de media en leiders angst zaaien om ons klein te houden.

Dus met mijn motivatie zit het wel snor!

Als het niet lukt om een zuurpruim te ontdooien dan neem ik dat niet persoonlijk, terwijl een pleaser dat wel zou doen.

Verder kan ik nog kijken naar zelfzorg: durf ik grenzen stellen en mijn wensen duidelijk te maken?
Of draai ik mee als een blad in de wind en wring ik mezelf in bochten om anderen het naar de zin te maken? Vroeger was dit zeker zo, ondertussen heb ik al veel bijgeleerd en kan ik wel zeggen dat ik op dat vlak goed voor mezelf zorg.

Op zoek naar meer zachtheid?

Wil je zelf trainen om een vriendelijk gezicht te hebben, check dan het 'kijken met zachte ogen' uit de Tao.

Tijdens het bosbaden ontdooi je en krijg je vanzelf een zacht gezicht. Kom het eens ervaren en mail me: nature@bentenmartens.be.