Bye bye kennis

Bye bye kennis, hallo verwondering.
Dit kaartje uit Oxford, het hangt nu aan onze balk, kreeg ik van mijn man. Dit is zijn leuze en een stille hint naar mij: de wandelende bibliotheek.

Ik was wel een beetje doorgeslagen: hoe meer kennis, hoe beter en bijna alles kon mijn interesse opwekken.

Deze onverzadigbare drang naar het vergaren van expliciete kennis heeft zijn oorsprong in mijn hyperbrein.
Maar ik heb het ook jarenlang gebruikt als coping mechanisme: om me af te leiden van de pijn en me een gevoel van controle te geven.
Als hoogsensitief persoon leek het hoofd een veilig bastion vanwaar ik alles wou begrijpen en uitpluizen. Helaas... het bleek me alleen maar uit te putten.

Na 17 jaar avontuur in de wetenschappelijke wereld ben ik vorig jaar teruggekeerd naar mijn eerste liefde: de creatieve natuur.

Het loslaten van de constante zoektocht naar kennis opende de deuren naar het absorberen van de wereld met al mijn zintuigen. Ik voel me weer écht leven. Het knisperen van bladeren onder mijn voeten vertelt verhalen van de natuur.

Er bevindt zich een stille kracht in omarmen van wat zich in het moment ontvouwt.

Terwijl boeken en lessen ons voeden met feiten en inzichten, fluistert het leven zelf lessen van een andere aard. Ze nodigen uit tot dansen met het onbekende, omarmen van het onverwachte en verwelkomen van kennis die niet in woorden te vangen is.

Wanneer we ons hart openen voor de verwondering, laten we ons betoveren door de wereld om ons heen. Want in die betovering vinden we niet alleen vreugde, maar ook een dieper begrip van onszelf en onze plaats in dit fantastisch universum.

Laten we naast het pad van kennis ook de weg van verwondering bewandelen.
Ben je klaar om je te laten betoveren door de schittering van het alledaagse? Laat het me weten en kom mee op een bosbad!

Ik ben trouwens aan een freebie aan het werken vol tips voor meer betovering in het dagelijkse leven. Hou zeker mijn website in de gaten of schrijf je in voor mijn nieuwsbrief.